Al heel jong kwam ik, onwetend, in contact met psychologie. Op mijn zevende hoorde ik vanuit de achterkamer een gesprek tussen mijn ouders. Mijn moeder, thuiskomend uit de stad, had het over het gedrag van een vrouw. Ze vond het gedrag hilarisch, dat was duidelijk te merken. Mijn vader, zoals altijd kalm luisterend, hoorde ik na haar relaas zeggen: "Ja, maar je weet niet wat er achter zit". Deze zin kwam bij mij binnen en ik vergat hem nooit meer. Je kon dus blijkbaar niet zomaar zelf beoordelen waarom iemand iets deed en er dan een etiketje 'lachwekkend', 'bespottelijk', 'raar', 'vreemd' of anderszins op plakken. Nu terugkijkend raakte mijn vader's uitspraak rechtstreeks mijn onderzoekende aard en zou het eerder verwonderlijk zijn geweest als zijn woorden niet bij mij waren binnengekomen.
Direct na de middelbare school mocht ik bij een oom en tante in Tunesië logeren. De logeerpartij dijde uit tot anderhalf jaar. Ik ging werken in de reiswereld en via mijn nichtje sloot ik me aan bij een studiegroep van Franse jongeren, geleid door een Italiaanse kunsthistoricus. Wat een verrassing zomaar het summum van onderwijs te genieten: een compleet bevlogen leraar en maandelijks een weekendexcursie naar een historische plek. Veel later, op het Jungiaans Instituut in Nijmegen, zou ik weer in aanraking komen met docenten vol passie voor wat ze willen overbrengen. Het leven in Tunesië, met zo'n totaal andere cultuur, had tot gevolg dat ik me ging afvragen: welk gedrag is cultuurgebonden, welk gedrag komt vanuit de regels in een gezin en welk gedrag is vanuit iemands eigenheid. Toen ik terugkeerde naar Nederland, had ik het gevoel, in die anderhalf jaar meer geleerd te hebben dan in tien jaar in Nederland.
Met man en zoon woonde ik later in Saoedie-Arabië en Portugal. Ook in die omstandigheden vond ik rijke bronnen die mij voorzagen van inzichten in mijn eigen gedrag en dat van anderen. Daarbij kwam dat een vriend in Saoedie-Arabië zijn boekenkast vol psychologieboeken had staan en een aantal van die exemplaren lezend vond ik, naast onderbouwingen van mijn innerlijke ervaringen, een informatiewereld waarin ik graag wilde vertoeven.
Terug in Nederland, ik was inmiddels 50, besloot ik een opleiding te gaan volgen. Het werden er meerdere. Achtereenvolgens hypnotherapie, Jungiaans analytische therapie, droomwerktherapie, kindertolk en nog allerlei kortere opleidingen. Bij elkaar een jaar of negen studie. Na de eerste 3 jaar hypnotherapie begon ik in 1998 mijn praktijk.
Therapie is voor mij geven en ontvangen. Ik leer van mijn cliënten; zij komen mij iets brengen vanuit hun eigen wijsheid en levenservaring en ze komen iets halen: de juiste vragen die voor inzicht zorgen en een mogelijkheid bieden hun levenspad op een lichtere manier te vervolgen. De juiste vragen stellen, dat is mijn voortdurende uitdaging. Een vraag is juist, als deze resoneert met het innerlijke antwoord van mijn client.
